Παράξενες Μέρες

Παράξενες μέρες...

Το κορμί μου κινείται ανυπόμονα σαν άγριο ζώο σε μεταλλικό κλουβί...

Το μυαλό μου σκέφτεται ατάραχο μέσα στη σύγχυση των λέξεων και των καταστάσεων...

Είναι πάντα όμορφες οι παράξενες μέρες...

Είναι πάντα διαφορετικές οι παράξενες μέρες...

Ξυπνώ μέσα στην ερήμωση και σκέφτομαι...

Πνίγομαι μέσα στην κομψότητα και χαίρομαι...

Λιώνω μέσα στο κενό και ευχαριστιέμαι...

Ζωγραφίζω μέσα στο μυαλό μου και πεθαίνω...

Είχα καιρό να αγγίξω ανθρώπινο χέρι...

Ήταν ωραία...

Κι όμως, σχεδόν πια δεν θυμάμαι...

Παράξενες μέρες...